Si pigamus su faeddu melone, ita est “logudoresu” o sardu?
E si pigamus su faeddu andau? Est “campidanesu” o sardu?
Melone si narat in logos innue si narat puru andau, andadu e fintzas andatu.
E meloni? “Custu est unu faeddu campidanesu”!
Ah, balla! Ma aundi ddu nant meloni? In Casteddu e pagos áteros logos.
Ma a narrer sa beridade sa pronuntzia giusta est [mElOni], cun sa E e sa O abertas.
Epuru cando una I sighit una E o una O, sa pronuntzia iat deper esser [e] e [o](E serrada e O serrada: Informare è fare politica? Il caso delle vocali finali ). E tando ita faxes si ses cumbintu ca s’ortografia depet representare sa pronuntzia efetiva? Scries mèlòni a s’italiana?
Ma ita faxes–si de aberus boles representare sa pronuntzia–in totu is áteros logos asuta de s’isoglossa fatale (sa ki partizt [E] e [i] finales)? Scries mabõi, mERõi, mE?õ?i, meronni, mEguõi, ecc.?
Sa grafia meloni est un’idealizatzione cantu e fintzas peus de sa grafia melone, ca custa a su mancu t’agiudat a pronuntziare sa E e sa O in manera curreta.
E donnia idealizatzione tenet sa funtzion e sua: melone serbit a aunire sa grafia de su sardu.
Su de scrier meloni non serbit a representare sa pronuntzia. Serbit sceti a partzire is sardos.
Tando non semus faeddende de duas grafías diferentes, ma de duos programmas politicos diferentes.